Want in Italië eet je nooit alleen. Daar zit je met de familie aan tafel. Dus ik besloot: we gaan met z’n allen. Mijn moeder, mijn vader, mijn man en onze dochter. Vier generaties aan één tafel.
Afgelopen week had ik geluk: ik won een Moederdag-winactie. Een diner bij Trattoria Boretti, een knusse Italiaanse trattoria waar het altijd lekker ruikt en het personeel je laat voelen alsof je thuis bent. Ik was van plan om alleen met mijn moeder te gaan, gewoon even samen eruit. Maar toen dacht ik: als we het dan toch doen, laten we het dan goed doen.
We kwamen binnen en werden warm ontvangen. Geen gedoe, geen poespas. Gewoon een tafel vol dampende schalen pasta, knapperige bruschetta, een karaf rode wijn, en een glimlach van de serveerster die zei: “Ah, vero stile italiano!” – echte Italiaanse stijl.
We praatten, aten, lachten. Mijn moeder straalde. Mijn dochter zat met haar vingers in de tiramisu. En ik dacht: ja, dit is het. Samen aan tafel. Niet omdat het moet, maar omdat het goed voelt.
Soms is een etentje meer dan eten. Soms is het een herinnering die je meeneemt.
Want uiteindelijk gaat het daar toch om? Niet om wat er op je bord ligt, maar wie er om je heen zit.
Wanneer heb jij voor het laatst écht de tijd genomen om samen te eten?
Bekijk hier de website van Trattoria Boretti en reserveer gezellig een tafeltje en proef zelf de sfeer van Italië.
Liefs,
Danielle
